Kurbanı acı çekerken narsist ne hisseder?

Narsistler kurbanları üzerinde sebep oldukları acıdan beslenirler. Bu şekilde kurbanın üzerinde güç ve kontrol sahibi olduğunu hissetmek ona keyif verir. Ama burada da olay siz değilsiniz aslında. Yani sizin özelinizde bir keyif alma değil daha çok kendine odaklı kendi gücünü görüp hayran olmasının verdiği bir memnuniyet yaşar. Sadistle narsisti ayıran nokta budur. Sadist direk olarak sizin acı çekmenizden zevk alırken narsist sizin üzerinizde yarattığı etkiden keyif alır.

Dolayısıyla siz ondan tamamen alakasız bir konuyla ilgili mutsuzsanız bundan özel bir keyif almazlar eğer bir çıkarları yoksa. Bu durumunuz umurunda olmayacaktır.  O daha çok kendi sebep olduğu acılarla ve ona fayda sağlayabilecek sıkıntılarla ilgilidir. Başka konular pek ilgi alanına girmez. 

Narsist yıkımınızı görmek için sınırlarınızı zorlayacaktır. Yaptıkları sizi mahvettiğinde sizin güçsüz ve aptal olduğunuzu düşünür. Bu durum onun kendini güçlü hissetmesini sağlar. Narsist bu hisse bağımlıdır. Bu yüzden sürekli olarak sizi hayal kırıklığına uğratacak şeyler yapar. Özellikle de çocukları, eşi, anne babası gibi en yakınlarına bu şekilde davranmayı tercih eder. Çünkü en fazla acıyı onu en çok seven kişilere verebileceğini bilir.

Canınızı yaktığında karşısında gözyaşı dökmeniz onun zalimliğini yumuşatmayacaktır. Hatta köpek balığı için denizdeki yaralı bir insandan süzülen kanlar neyse narsist için de yanaklarınızdan süzülen gözyaşları aynıdır. Bu onun iştahını daha da kabartır, sizden daha fazla duygu aldıkça egosu iyice şişer. Bugün şok edecek davranışlarıyla sizi üzerken yarın hiç bir mantıklı sebep yokken birden çok iyi davranabilir, bu sayede oyunu sürdürür. Her şeyi oyunda kalmanız için yapar. Böylece sizi egosunu beslemek için kullanmaya devam eder. Acınız, gözyaşlarınız, heyecanlarınız, mutluluğunuz, mutsuzluğunuz sizde oluşmasını sağladığı tüm duygular onda aynı etkiyi yaratır. Ve oyunun sonunda hep onun egosu kazanır. Ta ki siz oynamamaya karar verene kadar...