Özgüvensizleştiren Narsist

Merhaba 

Benim yaşım öyle büyük değil sizler gibi. Henüz hayatın içine tam atılmadığımız çok fazla tecrübemizin olmadığı 18-20li yaşlardayım. İnsanlar hata yapmadan ders çıkarmaz diyorlar ya doğruymuş. Önceden yaşadıklarıma çok üzülürdüm neden beni buldu derdim ama zaman geçtikçe bir daha aynı hataya düşmeyeceğimin sevinciyle yaşıyorum. 

Narsist insanlara avını bekleyen kollayan insan deriz ya benimki de aynen öyle başladı. Arkadaş ortamımız aynıydı. Herhangi bir konuşmamız, görüşmemiz yoktu kendisiyle. O gün doğum günümdü. Arkadaşımın evinde parti veriyorduk(avı için en uygun ortam). Arkadaşlarım sayesinde parti vereceğimi o gün öğrenmiş. Benim haberim bile yokken arkadaşlarımı arayıp benim doğum günüme gelmek istediğini söylemiş. Davetsiz misafir gibi gelmişti çok rahat ve kendinden emin bir şekilde. O gün o kadar iyi davranıyordu ki önceden kendisi hakkında duyduğum "kendini beğenmiş", "egoist", "ukala" gibi önyargıların hepsini kırmıştı. 

Ondan sonraki günler bana o kadar çok ilgi gösteriyor ki gece yarılarından sabahlara kadar konuşuyorduk. Benim bu kişiden önce bir sevgilim olmamıştı. Kimse bana bu kadar ilgi göstermedi. Onun gösterdiği o ilgi bana o kadar tuhaf, o kadar güzel geliyordu ki o zamanlar sadece sırıtıyordum ve o kişinin cazibesi, karizması, insanlar tarafından çok beğenilmesi beni bir o kadar özgüvenli hissettiriyordu. Herkesin hayranlık duyduğu o karizmatik adam bana kimsenin göstermediği ilgiyi gösteriyordu. Her güzel şeyin bir sonu vardır:)

Ondan sonra bana aynı bu şekilde ilgi gösterirken cinsel istekleri arttı. Benden ilk başta cinsel içerikli fotoğraflar istedi. İlk başta yapmamak için direndim ama sonradan onu sevdiğim, güvendiğim ,sevgisinden de emin olduğum için bazı isteklerini yapmaya başladım. Bana öyle hissettiriyordu ki eğer bu istediklerini yaparsam beni daha çok sevecekmiş, daha çok ilgi gösterecek, daha çok beğenecekmiş gibi. Buluştuğumuz zaman benden cinsel istekler istiyordu, çoğu kez reddettim böyle bir kız değildim çünkü daha önce kimseyle cinsel ilişkim olmamıştı. Kimseyle de cinsel ilişki düşünmüyordum, hiçbir zaman böyle şeylere meraklı olmadım ama o kişi beni günden güne cazibesiyle, karizmasıyla, bana ettiği iltifatlarla bunları yaparsam hiçbir şey olmayacakmış, ilişkimiz daha da güzel yerlere gidecekmiş gibi hissettiriyor, kandırıyordu. Hepimizin zayıf yönleri vardır benimki de ilgiye, sevgiye açlıktı o yüzden bunların hepsine kandım ve istediklerinin hepsini yaptım.

İsteklerini yerine getirdiğim gün benimle işi bittiğinde "tamam artık gidebilirsin, daha ne bekliyorsun" şeklinde beni evinden kovdu ve bu insanlar o kadar bencil ki cinsel ilişki esnasında bile sadece kendi zevklerine bakıyorlar. Sizin o an bir kadın olarak kendinizi nasıl hissettiğiniz umurlarında dahi değil. Ondan sonra bana aylarca yazmadı. O süre zarfında o kadar çok ağladım, o kadar çok kırıldım ki özgüvenim günden güne yerle bir oluyordu. Üstüne üstlük ilişki yaşadığımı duyan insanlar arkamdan saygısızca dedikodu yapıyordu. En yakın arkadaşlarıma kadar... Hem bunlarla uğraşırken, hem de uğradığım terkedilme beni yerle bir etti. Psikoloğa başlamaya karar verdim. Daha fazla bunlara katlanamıyordum. Arkadaşlarıma anlattığımda hepsi "biz sana demiştik" tarzında tavırlar takınıyordu.

Psikoloğa başladığımı duyunca 3 ay sonra bana tekrardan yazdı.Çünkü ben yıkılmıştım onun istediği gibi yenilgiye uğramıştım. O aralar hem uğradığım dedikodular hem de terkedilme duygusuyla kendimi çok yalnız hissediyordum. Bana tekrar yazdığında o kadar mutlu oldum ki ne kadar acı çektirse de onsuz hiçbir anlamı yoktu. O varken hayatımda kendimi bulutların üstündeymiş gibi hissediyordum. Bu gelişini tekrardan kabul etmem benim için her şeyi daha da kötü yaptı. Bu sefer sözlü şiddete başladı beni günden güne manipüle etti. Ben arkadaşlarım arasında beğenilen, sürekli gezen, çok sosyal bir kızdım. Beni sürekli aşağılamaya başladı. İlk önce “sen çocuk musun psikolağa gidiyorsun amma uğraştırdın beni. Bana niye yazmadın ben buradaydım, hep senin için sana her şekilde yardımcı olurdum“ demelere başladı. Bana kendimi suçlu hissettirdi. Gerçekten de kendimi neden ona yazmadığımı düşünürken buldum.

İlerleyen günlerde vücuduma hakaret etmeye başladı.Günden güne bu hakaretler o kadar çok büyüyordu ki artık aynaya hayranlıkla baktığım o kendini seven gözlerinin içi gülen kız yoktu. Aşağılanmış, beğenilmeyen kız vardı. Bunlar da yetmezmiş gibi beni “yollu kız” olduğuma inandırdı. "Sen o kaşarlıkları yapmasaydın ben seninle sevgili olur muydum ki" dediği anda kendimi iyice suçlu hissetmeye başladım.

Artık kendimi asla sevmiyordum çok basit bir kızdım, kullanılmıştım, gurursuzdum, bir erkeğin gözünde değerim kalmamıştı. Beni tekrardan terk ettiğinde tüm suçun bende olduğunu düşünüyordum. Zaten kilolu bir kız değildim ama ona inandırıldım. İlk başta beni sevmesi için vücudumu değiştirmeye karar verdim. 15 kilo verdim, spora başladım. Eğer görünüşümü, davranışlarımı düzeltirsem tekrardan eski günlerdeki gibi bana hayran olacağını düşünüyordum. Ondan sonra ağır kız olmaya karar verdim. Mesaj attığında tersleyecektim, yüz vermeyecektim. Bunların hepsini yaptım, geri döndüğünde onun mesajlarına eskisi gibi yanıt vermedim. Ağır kız oldum, mesafeli oldum, zor ulaşılabilen kız oldum. Bunlara rağmen olmadı. Eski günlere asla dönemiyorduk ama artık arkadaştık. Sevgili olamasak bile arkadaş olarak da onunla konuşmak bile beni mutlu ediyordu. 

Ondan sonra o kişinin hakkımda insanlara tekrardan hakaretlere başladığını duydum. Bana karşı gayet iyiydi ama arkamdan düşmanıymışım gibi nefretle benden bahsediyordu. Tüm yaşadıklarımızı herkese anlatıyordu beni daha da küçük düşürüyordu.

Artık en sonunda her şeyin farkına varmıştım. Ağır kız olmam hiçbir işe yaramamış, benim ona karşı olan o mesafeli tavrımı yedirememiş, benden nefret etmişti. Çünkü o vazgeçilmez, o en yakışıklısı, en beğenileni, sen nasıl ona öyle davranabilirsin değil mi ama? Her şeyi anlamam o kadar geç oldu ki şuan bu paragrafı yazarken ne kadar salakmışım diyorum. 

Benim 2 senemi aldı. Özgüvensiz, vicdan azabı çeken, suçlu, basit, değersiz,kullanılmış kız olarak 2 sene gezdim. Ama ben bunların hiçbiri değildim sadace böyle olduğuma inandırılmıştım. Eğer bugün kendimi böyle hissediyorsam hepsi bu blog sayesinde. Hikayelerimiz belli açılardan farklı gibi gözükse de sizin yazdıklarınızı okurken kendimi gördüm. İlk başta üzüldüm. 2 sene sonra bunların farkına varmak, aslında suçsuz olduğunu görmek beni çok üzdü. Ama bugün anlıyorum ki bir daha asla böyle bir insanın kölesi olmayacağım.

Yaşadım, öğrendim, hayatta tecrübe kazandım, dersimi çıkardım. Artık olaylara iyi yanından bakmayı öğrendim o insana nefret duymuyorum onun için sadece üzülüyorum. Belki de ailesinin ona vermediği sevgi yada hayatında yaşadığı bir trajedik olay onu bugün böyle bir insan yaptı. Siz bizim yaşadıklarımızdan ders çıkartın böyle bir insanı hayatınızda fark ettiğiniz zaman daha fazla zorlamayın, bu hayat sizin hiçbir erkeğe ihtiyacınız yok.Tek başınıza çok güçlü çok daha güzelsiniz.

Hepimize gelecek güzel günler diliyorum.

SONRAKİ HİKAYE