Narsistle 10 Yıl Sonra Yeniden Başlamak
Yaptıklarını, düşüncelerini aklım almıyor. Acaba
nesi var? Kesinlikle normal değil fakat ne olabilir ki diye araştırırken keşfettim "narsist" olduğunu. Sonrasında internette narsizmle ilgili erişebildiğim neredeyse tüm siteleri,
yazıları, blogları okudum. Artık emindim o bir narsistti. Onu her özlediğimde yazıları
tekrar okudum ve güçlendim. Bu bakımdan bende buraya bir hikaye bırakmak
istiyorum; aklınıza geldikçe, özledikçe kabullenmek istemediğinizde benzer hikayelerimizi
okuyun ve kendinizi bu narsistlerden uzak tutun diye.
Onunla tanıştığımda yirmilerimin başındaydım. Bir kız arkadaşımın "Senin resmini görüp çok beğenen bir arkadaşım
var, onunla tanıştırmak istiyorum seni" demesiyle başladı her şey. Aslında tanışmak
istememiştim, fakat kaderde tanışmak var ya arkadaşımın yaş gününde denk geldik. Çok yakışıklı, centilmen ve çekiciydi ama bu
özellikler beni başta ona aşık etmeye yetmedi.
Tanıştığımız günün ertesi sabahı
sürekli aramaya başladı. Sürekli bir ilgi, iltifat... Sabah evimin önüne
gelip beni işe götürmeler (sabah kapı önünde beni beklemenin heyecanlı
olduğunu söylerdi ve sabah trafiğinde 15 kmlik mesafeden beni almaya gelir
kapının önünde telefonla arayıp uyanma vakti diye arardı), akşam iş çıkışı eve
götürmeler eve girmeden kapıdan ayrılmamalar üstüne tekrar telefonla arayıp tüm
gece kahkaha atarak sohbet edişimiz... (beni çok güldürürdü) Arabada her sabah beni elleriyle beslerdi. Hasta olurdum mandalina getirir, yedirirdi. Sonuç olarak gün geçtikçe ayaklarım
yerden kesilmişçesine aşık olmuştum ona.
Evlilik hayallerimiz, çocuğumuza koyduğumuz isim(ateş), yaşayacağımız evin hayali, ailesiyle tanışma her şey tamamdı. Tek sorun
son zamanlarda çok kavga etmeye başlamamızdı. Sürekli kıskançlık kavgaları ediyorduk. Herhangi birine selam versem delice kavga nedeniydi. İş yerindeyken beni
telefonla arasa ve bir erkek sesi duysa oraya gelip ortalığı yıkacağını
söyleyerek bağırıp çağırıp tehdit ederdi. Sürekli huzursuzluk çıkacak diye
korkardım ama altta kalmaz arabaya binince bende bağırıp çağırmaya başlardım. O kadar bu duruma alıştırmıştı ki beni yüzsüz bir şekilde sürekli ayrılır
barışırdık hale gelmiştik. Ona karşı ciddi bir zaafım vardı. O zamanlar çok daha saf ve gözü
kapalı aşık olduğum için birçok yalanını ve beni kandırmasını ortaya çıkaramamıştım çünkü araştırmamıştım.
Bir gün onun için akşam yemeği hazırlamış, onun için en
güzel kıyafetlerimi giymiş gelmesini beklerken geç kaldığını görüp nerdesin diye aradım. (1 saat önce konuştuğumuzda her şey yolundaydı ve gelecekti) Telefon açılmadı. Bir daha aradım meşgule attı. Bir daha aradım, meşgule attı. Sonra kapadı şaşkındım ve anlam veremiyordum. Ardından babasını aradım ve narsiste
ulaşamadığımı söyleyip beni aratmasını rica ettim. Babası tabi kızım hemen
ulaşıp seni aramasını söylüyorum demişti. Sonra narsist aradı. "Olmuyor, bitti, işim
var" dedi kapattı telefonu. İnanamadım. "Nasıl yani?" Yemek masasında onu beklerken mi olmadığına
karar vermişti? Bu arada bu adam 1 gün önce ben kötü biriyim diye ağlamıştı. Sonra
telefonunu komple kapattı ve o gece ona bir daha ulaşamadım. Tüm gece ağladım ve ertesi sabah gidip
yeni bir hat alıp numaramı değiştirdim ve yaşadıklarımızı
hikayeleştirerek mail olarak attım. Karşılığında hiçbir şeyin böyle olmasını
istemezdim seni çok sevdim bazı şeyler elimde değil gibi kafa karıştıran bir mail
atmıştı bundan tam 10 yıl önce....
Bu olayın ardından yaklaşık 1.5 yıl onu unutmaya çalıştım. Kimseyle doğru düzgün görüşmedim. Bazı kişilerle görüşmeyi denesem de erkeklerden midemin bulandığını
hissediyordum ve elimde olmadan herkese onu anlatıyordum. Dolayısıyla 2. Buluşma
gerçekleşmiyordu. Bana söylenen net şey onu hala sevdiğimdi. 2 yıl sonra yeni
bir ilişkiyle onu unuttum, daha doğrusu kalbim unuttu. Zihnim yaşadıklarımı hep bildi, zihin hiç unutmaz ki...
Bu geçen süreçte aralıklarla sosyal medya hesaplarından arkadaşlık isteği
yolladı, kabul etmedim. Bir ara evlenmiş ve 3 ay evli kalmış. Sonradan anlattığına göre evlendiği
kadının psikolojik sorunları varmış, balayında bile intihar etmiş ve bu 3 aylık
evlikte 2 defa intihar etmiş.
Yine bir kez avm kapısında karşılaşmıştık şaşkınlıkla
birbirimize baktık. Bana "yine güzel bir kız gördüm, baktım sen çıktın" dedi, güldük. 2-3
dk hal hatır sorduk ve ayrıldık. Sonra bana 1-2 mesaj attı ama ben uzatmamıştım sohbeti
çünkü onunla ilgilenmiyordum, unutmuştum. O da çok uzatmadı. Bu dönem evlenmiş
olduğu kadınla görüşüyor olabilir emin değilim. Belki de bana mesaj yazdığı, arkadaşlık
isteği yolladığı dönemlerde de hayatında hep birileri vardı kim bilir! Onu artık tamamiyle unutmuştum, aklıma bile gelmiyordu. Hatta başkasına aşık olmuştum, sonra
bu aşık olduğum adamla da kısmet olmadı, evlenemedik ama tuhaf bir şekilde
bitmedi bu ilişki. Her şey gayet normaldi. Her ilişkide olabilecek sorunlar ve normal bir bitiş yaşanmıştı. Bu ilişkimin bittiği dönemlerde bana tekrar arkadaşlık isteği yolladı. Yine hiç ilgi
alanımda değildi. Ne güzel benim için güzel bir aşk hatırası şeklinde anılarımda
vardı sadece.
Ta ki bir gün tüm erkeklerin eşlerini aldattıklarını gözlemlediğim ve
midemin bulandığı bir dönemde onun beni asla aldatmayacağını ve artık
olgunlaştığımızı düşündürtmesine kadar. O dönemde iletişim kurmak isteyip sosyal medya hesabından
ekledim ve hemen mesaj geldi sanki beni bekliyormuşçasına. "Buluşalım, görüşelim, ben değiştim, olgunlaştım, seni üzdüm, pişmanım" gibisinden mesajlarla konuşma
devam etti ve buluştuk. 10 yıl sonra onu tekrar evimin önünde arabada beni beklerken
görmek çok ilginçti. Biraz yaşlanmış ve kilo almıştı. Arabaya bindim tüm
değişimlere ve yıllara rağmen tanıdıktı ama duygusal hiçbir şey hissetmedim. Ta ki
yemek sonrası beni öpene kadar.
Bir öpüş tüm geçmişi geri getirir mi? Bir öpüş
hatırlanır mı? Bir dokunuş tekrar tüm yüreğini hoplatır mı? Hissettim. Tüm geçmiş
duygularım geri geldi. Birlikte uyuduk, dokunmaya doyamadım. O kadar duygularım
geri gelmişti ki. O da sürekli kavuşmamıza şükür etti. Derken yeniden başladık. Her gün birlikteydik. Ben onda kalır, o bende kalırdık. Yatarken bana
öyle bir sıkıca sarılırdı ki nefes almakta ve uyumakta zorlanırdım. O sarılışı beni o kadar mutlu ederdi ki, kendimi en iyi uykudayken bile bana
sarıldığından daha iyi hissedemezdim. Ne harika bir histi.
Sarılmanın aksine cinsel bir şeyler
yaşamak çokta keyifli ve çekici değildi. Ona karşı hiç huzurlu değildim. İşveli
ya da istekli olamıyordum çünkü beni geçmiş ilişkilerimle suçlayacağını
düşünüyordum. Ayrıca diğer ilişkilerimdeki cinsellikten farklıydı. Dokunurken
romantik değildi. Güzel sözler söylemiyor ve bazen robot gibi duygusuz
hissediyordum.Neyse cinsellik benim için her şey olmadığı için çokta
takılmamaya çalışıyordum. Uyurken sımsıkı sarılması beni ruhen tatmin ediyordu.
Bu arada çok geçmeden kavgalara başlamıştık. Her seferinde onu ben
engelliyordum, beni başka bir numaradan aradığında teli açıyor ve onu affediyordum. Bir gün telefonunu karıştırdım, bende şifresi vardı. Sürekli benden hiçbir şey
gizlemediğini söylerdi ve şifresini vermişti. Telefonda gördüğüm mesajlaşmalar
sürekli sex için yapılmış planlardı ve sosyal medya hesaplarından yeni kişilerle
tanışma mesajları. En acısı da eski sevgiliye atılan "teninin kokusunu özledim" mesajı. (eski sevgilisi için çok kötü şeyler anlatmıştı halbuki) Saatlerce
ağladım bu arada mesaj özledimin dışında kavga ve tehdit mesajları da
barındırıyordu yani tamamiyle romantik özlem mesajlaşması değildi. Kafam
karışmıştı, ne yapacağımı bilemiyordum. Tek güvendiğim, beni aldatmaz, beni seviyor
özelliği yerle bir olmuştu ama inanmak istemiyordum. 1-2 gün başka bir konuyu
bahane edip yine her yerden engelledim, sonra yine bana ulaşıp gönlümü aldı. O zaman tüm bildiklerimi haykırdım. O da bana bunları intikam için yazdığını, eski sevgilisinin nişanlandığını
söyledi. Diğer mesajlar içinse onu kızdırdığım için yaptığını söyledi ve bir
sürü saçmalık. İnanmadım ama inanmak istedim. Beni aldatmayacağını düşündüğüm ve
bu sebeple yıllar sonra geri döndüğüm adamın beni aldatmış olabileceğini kabul
etmek istemedim. Babam annemi aldatıp ayrıldıkları için o dönem sığındığım bu
adamın beni aldattığını kabul edemezdim, bu çok ağırdı.
İlişki yine bir gün
barış, bir gün küs derken (aklımın almadığı saçma nedenlerle) bir gün
yine küsken gece 2 kapıma geldi. Zorla beni aldı evine gittik, her şey güzel
sarılıp uyuduk. Sabah beni eve bırakacaktı. Banyoya gittiğinde telini aldım tekrar
baktım şifre aynı ve yine eski sevgilisiyle mesajlaşmalar. Kızın yazdıkları
aklımda: "Telefonumu değiştiricem artık, hala senin borçlarını ödüyorum, beni
defalarca aldattın, terkettin…" yine beynimden vurulmuşa döndüm.
Arabaya bindik ve ben bitti artık dedim. Mesajlarının daha izahı yoktu. "Sen yanlış anlıyorsun, saçmalıyorsun vs" dedi. Sonra beni suçlamalara başladı. İyi
davranacağı, utanacağı yerde bağırmalar, artist tavırlar içindeydi. Zıvanadan çıktım ve ben de bağırmaya başladım. Beni tehdit etti: "Sana gününü gösteririm, apartmana rezil edicem şimdi. Sen olayı izle, rezil olacaksın" diye. Ben daha da sinirlendim ve durdur arabayı diye bağırdım, durmadı. Çığlık attım, galiba ufak bir sinir kriziydi ve kırmızı ışıkta yavaşlarken arabadan atladım. Şuursuzca
yürümeye başladım ne olduğunu idrak etmeye çalışıyordum ki benim tarafımdan
arabayla geçiyor ve eliyle tehdit ediyordu: "Sen bittin" gibisinden. Aldırış
etmeden yürümeye devam ettim. O da arabayla yoluna devam etti. Yaklaşık 1 saat
sonra bir mesaj: "Sen hep böylesin" diyen. Beni rahat bırakmasını rica ettim. Birkaç
mesajlaşma sonrasında da engelledim. Ara ara beni aradığını görüyordum, engelli
olduğu için tel meşgule atıyordu. O süreçte onun narsist olduğunu keşfettim ama
kabul etmek gerçekten zordu.
Öyle bir ruh hali ki aldatılmış olmak önemli değildi
sanki, önemli olan onun narsist olmamasıydı. Geçmişte beni gerçekten sevmiş
olmasını diliyordum. Beni hiç sevmemiş beni hiç özlememiş biri için 10 yıl önce
o kadar üzülmüş olamazdım ve beni sevmemiş bir adamın büyülü aşkına inanmış
olup onu deliler gibi sevmiş olamazdım. Her kendimi kötü hissettiğimde
internetten narsistle ilgili yazılar okudum ve bir gün yeni bir ınstagram
hesabı açtım. Beni eklemişti. O gün önce cevap yazmadım sonra dayanamayıp
narsist olduğunu söylemek istedim ve sen narsistsin araştır dedim. İyiliği için
söylediğimi de ekledim, teşekkür etti. Aylar sonra tekrar beni ekledi ve mesaj
attı O gün mutlu bir günümdü ve
onu özlediğimi hissetmiştim. Birinin kötü olduğunu bilmek onu özlemenize engel
olmuyor. Berbat bir duygu. Geçmişte öyle derin sevmiştim ki öyle hemen yok
olmuyordu. Aslında özlediğim hep geçmişti. Geçmişte beni sevme biçimiydi. Onun
yanındayken dünyanın en mutlu kadını olma hissimdi. Herkesten (kendi dışında)
beni koruyan, hayallerimdeki kocam, çocuğumun babasıydı. Biz onla yan yana nasılda
yakışırdık...
Neden bu kadar geçmişe takılmıştım? Bilmiyordum:( O gece geldi ve
beni aldıç Ona gittik. O kadar kızgınlığıma ve kırgınlığıma ve narsist olmasını
bilmeme rağmen elimi tuttuğunda yine herkese kafa tutacak kadar güçlü hissettim
kendimi. Bu duyguyu bu hayatta sadece bu adamla yaşadım ben:( Sabaha kadar o
anlattı, ben dinledim. Hep o konuştu. Çok sıkıcıydı, sadece onunla görüşmediğimiz bu
8 ay süresince neler yaptığını dinledim. Beni hiç merak bile etmedi ama onunla
sarılıp uyumak her zamanki gibi yine tüm ruhumu tatmin etmişti. Sabah 2 saat
öğrencilerine kursu vardı, oraya gitti. Dönüşte kahvaltılık almış, geldi. Birlikte
kahvaltı yaptık, uykusuz olduğumuz için öğlen biraz daha yattık ve arkadaşıyla
buluşmak için telefonda konuştu. Bu kadar zaman sonra birlikteyiz ve o beni
bırakıp akşam arkadaşıyla buluşacaktı.
"Hoş geldin narsist" dedim içimden. Sonra
ben de kendi evime geçtim. Yine düşündüm üzülmeden onun için ne yapabilirdim? Bu seferki görüşmemiz biraz soğuktu. Her gün telde konuşmuyorduk. Bana karışmıyordu.Haftada
bir anca görüşüyorduk. O dönemde arabamla kaza yaptım tabi ki ilk onu aradım. Emindim o bana yardım ederdi. İşte narsistle ilgili (ihtiyacınız varken yardım etmez) yardım etmez özelliği
doğru değildi. O öyle bir adam değildi. Belki narsist de değildi. %1 umut aradım. Telefonu açmadı. Mesaj attım, arabayı
çarptığımı söyledim. Oralı olmadı. "İyi misin?" diye bile sormadı. Evet o bir narsistti. Hiç bir umudum kalmadı:(
Bu olaydan sonra ona "Sen narsistin, eminim" dedim. Narsistin bazı
özelliklerini yazdım. Bu sitenin linkini verip iletişimi kestim.
Daha hikaye
bitmedi; Hangi ruh hali ile yaptım bilmiyorum ama onunla
iletişime geçtim sonrasında. Zaten o hep oradaydı, ne zaman mesaj yazsam cevap veriyordu. Kötü cümleler kursam bile sonradan o sinirli olan adam, pamuk gibi olmuşçasına hiçbir kötü
cümleme karşılık vermiyordu. Tabi artık benimle ilgilenmiyordu da. Kiminleyim, ne
yapıyorum umurunda değildi. Ben aramasam aramıyordu. da zaten.
Onunla asla bir ilişki istemiyordum artık. Onu kendime layık
görmüyordum, onun narsist olduğunu bildiğim için onu inceliyor, sahte hesaplarla
onu işletiyordum. Bu beni rahatlatıyordu. Zeki olduğunu düşündüğüm o adamın aslında o kadar da zeki
olmadığını ve berbat ucuz yalanlar söylediğini görmüştüm. Benimle bir
buluşma planı için mesajlaşırken, aynı anda benim sahte hesaplarımla da buluşma
planı yapıyordu. Tabii ki bu mesajlaşma benim onunla dalga geçmemle son buluyordu
ama önemli detay şuydu ki hiç tanımadığı, fotoğraflarını bile görmediği basit
bir kadınla buluşmayı bana tercih ediyordu. O buluşalım gibi konuştuğunda benim
mesajlarımı 5-10 dk görmezden geliyor ya da teli sarjda olup aramamı duymuyordu
ve sahte hesabın olumsuzluğuna göre bana dönüş yapıyordu.
Bu tip bir buluşmayı
bir kez gerçekleştirdim ve o gece ona narsist olduğunu ve tüm narsist
özelliklerini ona anlattım. Hatta uyumasına izin vermiyor, uyandırıp devam
ediyordum. O ise "uyuyorum ama uyurken dinliyorum, sen anlat" diyordu! Hiç kızmadı
bana ama tabi ona göre narsist değildi, kabul de etmedi. O günün üstüne bir iki
defa mesajlaştık galiba artık onun narsist olduğunu ve her söylediği yalanı
çıkardığım için de tüm çekiciliğimi kaybetmiştim ve ben de artık onu hayatımdan
tamamiyle çıkartma kararı alarak gerek sahte hesaplarımdan gerekse gerçek tüm
alanlarımdan çıkarttım.
Aslında ne yaptığımın hiç farkında değildim hala da cevap
veremiyorum kendime ne yapmaya çalıştım? Nefret etmiyordum, aşık değildim, narsist
olduğunu bildiğim için intikam da değildi amacım. Beni sevmediğini de kabul ettim
çünkü narsistti. Peki ben bunca rezilliğe rağmen neden onunla sahte yada gerçek
iletişimde kalıyordum? Vakit ayırıp sahte hesaplar yaratıyordum ve bu yalancı
adamın bana dokunmasına nadir de olsa izin veriyordum? Benim gibi güçlü bir
karakterin kendime bunu bilinçli yapmış olmasından pişmanlık ve utanç
duyuyorum.
Şuan hangi
boyutta mıyım? Ondan nefret etmiyorum. Böyle olması onun suçu değildi çünkü o da
mutsuz bir adam. Eski halinden eser bile yok. Onun için üzülüyorum, kötü
dileklerim de yok. Sadece birilerini üzmemesini diliyorum ve her ne kadar
yaşadığım aşk sahte bile olmuş olsa ve bunu yıllar sonra öğrenmiş olsam da ben
harika duygular yaşadım sayesin de... Bu kez doğru bir aşk için kendime şans
diliyorum.
SONRAKİ HİKAYE
SONRAKİ HİKAYE
Okurken bir zamanlar yaşadığım bir ilişkim vardı onu hatırladım. Sürekli yalanları olan, ben varken hayatında baskasının oldugunu bilmediğim sırf ben ondan vazgeçmeyeyim bırakmayayım diye kendisini iyi tanıtan. Her zaman benim onu sevdiğimi düşünen.. Kendisinin kötü bir yönünü asla söylemeyip terk eden o da olsa hep Benim tarafımdan sevilmeye layık kisi kendisi olsun isteyen bencil egoist, antidepresan hapları kullanan, evlendikten sonra bile bana yazan sahte hesaplarla beni takip etmeye çalışan. Aşk acısı çektiğini söyleyen.. Biz kavusamadığımız için aşıkmısız hala. İnsanlar kavusursa aşk bitermiş. Neyse ki ben güçlü idim... Her söylediğini savurdum attım bir köşeye. Şimdi bunları okuyunca o kişininde acaba bir narsist olup olmadığını sorguladım.
YanıtlaSilEvet ben de bu yuzden intihar etmis bulundum delirdim kafayi yedim. Hep suclu benim .en son ya dedim ben bu kadar kotu bi insan degildim yasamm doluydum bu hasta olabilir mi?... ve dogru cikti tahminim arastirdim buldum test ettim dogru.
YanıtlaSilHer hikayede kendimden birşeyler buluyorum. Ben de evliliğimi sonlandırdım ama gelgitlerim oldu hep, içimden onu affetmek geçti, yüzlerce defa affetmişimdir de. Bağımlılık, hastalık gibi. Birkaç gündür bir video ile anladım bir narsistin kurbanıymışım ben. Şimdi anlıyorum ve kendimi dizginleyebiliyorum en azından şimdilik ve bir psikoloğa gitmeyi planlıyorum.
YanıtlaSilHikayedeki kurban son cümlelerde neden ondan kopamadığını sorgulamış. İşte tam da bu durumun adı bağımlılık.. Yani onun doğru insan olmadığını biliyorsunuz, sevmiyorsunuz da ama kopamıyorsunuz. Bağımlılık işte.
YanıtlaSil